یادداشت فهیمه پورمحمدی

        با ارفاق دو و نیم ستاره...
عنوان فرعی کتاب هست روایت‌هایی از تدریس اورژانسی ریاضی و در مقدمه هم اشاره شده که خروجی یک کارگاه جستاره، اما دورترین چیز به روایت و جستاره! می‌تونه یک رمان متوسط مایل به خوب برای نوجوانان باشه، اما با جزئیات فراوانی که داره، حرف‌های قلمبه سلمبه‌ای که شخصیت‌ها می‌زنن و زندگی‌نامه‌ی ریاضی‌دان‌های ایرانی که به زور داخل کتاب چپانده شده شباهتی به جستار نداره.
من بعد از دو فصل تصمیم گرفتم رهاش کنم،‌ اما با دیدن یادداشت‌های پنج‌ستاره‌ای که در بهخوان داشت ادامه دادم. الان هم متعجبم که چرا پنج ستاره؟ شاید من روایت و جستار خوب زیاد خواندم و سطح توقعم بالاست!