یادداشت مریم پیروی

        بخشی از متن کتاب:

قلب جهان با قلب تو می تپد،
اما با ترانه ی تو به سوز نمی آید.
دنیا، آرام و شاد به صدای تو گوش می سپارد،
اما از جای خود بر نمی خیزد.
انسان می خواهد چون تو خواب ببیند،
اما نمی خواهد بیداری ای چون تو داشته باشد
که خواب بزرگ تر اوست.
آرزو دارد کاش با بصیرت تو نگاه کند،
اما دوست ندارد که گام های سنگین خود را تا عرش تو بکشد،
هر چند که بسیاری تاج تو را بر سر گذاشتند
و لباس قدرت تو را پوشیدند
و طلای خاک پایت را تاجی برای سر خود،
و عصایی برای دستشان ساختند.