یادداشت مریم

        "هرنفسی که فرومیبریم،مرگی راکه مدام به ما دست اندازی میکند،پس می زند...درنهایت این مرگ است که بایدپیروزشودزیراازهنگام تولد،بخشی از سرنوشت ماشده وفقط مدت کوتاهی  پیش ازبلعیدن طعمه اش،باآن بازی میکند.بااین همه،ماتاآنجاکه ممکن است،باعلاقه ی فراوان و دلواپسی زیادبه زندگی ادامه می دهیم،همان جورکه تاآنجاکه ممکن است طولانی تر در یک حباب صابون می دمیم تابزرگتر شود،گرچه باقطعیتی تمام می دانیم که خواهد ترکید"
بخشی از کتاب که دوستش داشتم.