یادداشت dream.m

        به نام اِرو ایلوواتار، خدای خدایان، خالق آردا و پدر آینور.

تالکین یکی از نابغه ترین، باهوش ترین، خلاق ترین و دانشمند ترین نویسنده هاییه تاحالا شناختم. توی زندگیم تا امروز، تعدادی نویسنده هستن که انقدر عاشقشونم، و آنقدر روشون تعصب دارم که هرچیزی نوشته باشن، حتی نخونده، بهشون امتیاز بالا میدم و مطمعنم عالی ان. یکی از اونها سلین عه، و یکی هم پادشاه دنیای فانتزی و پادشاه قلب من، تالکین.
در بین کتاب های تالکین (اگر شماهم فانتزی خون و تالکین خون باشید حتما اینارو میدونید) بزرگترین، خفن ترین، پرماجرا ترین و سخت ترین کتابش، «سیلماریلیون» هستش که کتاب مقدس فانتزی خون هاست و احتمالا خیلی ها برای شروع این نویسنده، اون رو پیشنهاد می کنن. چون هرچیزی که قراره توی آثار تالکین بخونید و ببنید، استارتش از اونجا زده شده و توضیح داده شده؛ یعنی از لحظه صفر تا ابد. خب این منطقی به نظر میرسه که از اونجا شروع کنید. ولی نظر شخصی من اینه که اگه تاحالا تالکین نخوندین، از سیلماریلیون شروع نکنید و بیایید اول ««فرزندان هورین» رو بخونید. 
این کتاب که بعد مرگ تالکین بزرگ، توسط پسرش ویرایش و آماده چاپ شده، یکی از داستان های فرعی سیلما رو تعریف می‌کنه اما خودش می‌تونه بعنوان یک داستان مستقل و عالی و بدون بک گراند هم خونده بشه. یعنی تالکین پسر، این کتابو رسماً از یادداشت های کتاب چاپ و ویرایش نشده تالکین پدر جمع کرده و بهم دوخته و جاهای خالی رو با دست نوشته های سیلماریلیون و کتابای دیگه پرکرده تا شده این چیزی که می‌بینید. به همین خاطر وقتی این فانتزی حماسی رو شروع می‌کنید، متوجه میشید این کتاب کاملا لحن آشنای جی.جی رو نداره و فرق های ظریفی داره که اگر تالکین خونده باشید قبلا، متوجهش میشید، و اگر هم نخونده باشید فرقی نمیکنه و لذت کافی رو میبرید بهرحال.