یادداشت انسيه شاه مرادي

        اعتکاف ۱۴۰۳ این کتاب را وقف در گردش دریافت کردم و راستش کتاب را کامل نخواندم و به کسِ دیگری که برخلاف من "یادت باشد" را دوست داشت تقدیم کردم(: 
اواسط آن بودم که کنار گذاشتمش چون فکر میکنم بیشتر از اینکه برای منِ نوجوان عائده ای داشته باشد و از شهید یاد بگیرم؛ با کتابی عاشقانه طرف بودم که با زبانی خیلی خیلی ساده روایت می‌شد.(و من دوست دارم کلمات جدید کشف کنم و به دلم ننشست.) 
اگر به سن ازدواج رسیدم شاید دوباره سراغش بروم و فکر میکنم تااطلاع ثانوی این آخرین دیدار من با کتاب های روایت شهدا از زبان همسرانشان است. همیشه هم پیشنهادم به هم سن و سالانم این است که سراغ کتاب هایی از زبان دختران شهدا بروند یا کتابی که بیشتر از شنیدنِ روابط عاشقانه با خودِ شهید آشنا شوند. 
این نظرِ من مبنی بر این نیست که کتاب های روایت شهدا از زبان همسرانشان بد است یا نباید تولید شود؛ ابدا! می‌گویم باید برای تبلیغ کتاب های این چنینی به سمت افرادی که در سن ازدواج هستند رفت نه نوجوانی که برای خودش در ذهنش فانتزی بسازد. (راستش ناراحت شدم که از میان این همه کتاب، به جای کتاب هایی مثل "من میترا نیستم" یا "ستاره‌ها چیدنی نیستند" کتاب های از زبان همسران شهدا را در اعتکاف های دختران نوجوان کشور تبلیغ کردند)

* پِی‌نوشت: این نقد مقابل و مخالف نظر حضرت آقا نیست؛ بلکه از دیدِ خود جامعه آماری برای این تبلیغ پیشنهاد دادم.
و این یک ستاره ستاره ارزش کتاب نیست، تاثیری‌ست که در زندگیم داشت🫡. و ذره ای از ارادتم به شهدا کم نمی‌شود.