یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

«به زبان مادری گریه می‌کنیم» یک مجموعه جستار خواندنی و خوب است که به‌تازگی توسط نشر اطراف به چاپ رسیده.

فابیو مورابیتو نویسنده‌ این کتاب اصالتا ایتالیایی است، در مصر به دنیا آمده و بیشتر زندگی‌اش را در مکزیک گذرانده. به‌همین خاطر او  با چند زبان سر و کار داشته و دارد. با این توضیح مقصود نویسنده از عنوان کتاب را بهتر درک می‌کنیم. او در جستارهای این کتاب که همگی کوتاه و چیزی در حدود چهارصد کلمه (یک صفحه و نیم) هستند از تجربه‌های زبانی، مطالعات و علایق ادبی‌ و تعلق‌خاطری که به کتاب دارد، سخن گفته. در میان جستارهای او به کشف‌های جالبی برمی‌خوریم که کتاب را خواندنی‌تر کرده است. 

البته من در بعضی موارد با او اختلاف دارم مثلا مورابیتو با برخی از آداب کتاب‌خوانی مثل خط‌کشیدن زیر کلمات مخالف است و آن را به نوعی دخالت در کار نویسنده می‌داند. ولی خود من جاهایی از کتاب را خط می‌کشم که وجه‌اشتراکی جالب بین خودم با نویسنده را کشف می‌کنم یا نکته‌ای را از او یاد می‌گیرم که برایم مهم است. خط‌کشیدن به این معنا نیست که من تنها این بخش از کتاب او را دوست دارم و باقی‌اش برایم مهم نیست، تنها به این معنا است که این بخش برای من مهم‌تر و برجسته‌تر است. برای من پیش آمده که کتابی را در سنی خوانده‌ام و زیر سطرهایی از آن را خط کشیده‌ام که وقتی سالها بعد به آن کتاب رجوع کرده‌ام چندان برایم مهم نبوده.

توصیه می‌کنم اگر عاشق کتاب و ادبیات هستید این کتاب خوش‌خوان را از دست ندهید.