یادداشت

        نامه های یحیی به حانیه
_در شرح زندگی حضرت فاطمه زهرا (س)_
که ظاهراً برای تحصیل به نیویورک مهاجرت کرده است.

قلم شیوا، روان و طبع شاعرانهٔ آقای حامدعسکری
همیشه مورد پسند من بوده و هست!
و طبعا زیبایی قلم آقای عسکری در این کتاب هم واضح و پیداست.
خواندن کتاب، با توجه به روان بودنش برای یک (نوجوان/جوان) امروزی
که شاید کمتر از چیزی که فکر می کند، از حضرت فاطمه(س) می داند، می تواند مفید باشد!

از بهترین نقاطِ‌قوت کتاب، می توان اشاره کرد به:
_همه فهم بودن متن.
_کلمات،جملات لطیف و زیبای ادبی.
_شرح خطبهٔ فدک به صورت روان.
_برقراری ارتباط بین احساس خواننده و متن حین خواندن.
_شعرِ انتهای کتاب!

و البته همیشه کتاب ها خالی از نقاط‌ِضعف نیستند!
گرچه در سطح انتقاد نیستم اما چند نکته ای که به ذهن می رسید:
_به عنوان یک منبع برای شناخت سیره و شخصیت حضرت فاطمه(س) اصلا کتاب مناسبی نیست. البته که علت نگارش کتاب هم این مسئله نبوده و این نوشته ها به گفته ی خود نویسنده عرض ارادتی ست به حضرت!
_بعضی ها اسم داستان روی کتاب می گذارند، در حالی که یک مجموعه نامه است! اگر بخواهیم به چشم داستان نگاهش کنیم، می توانیم به عدم انسجام متن و پردازش کم شخصیت ها ایراد وارد کنیم.

در کل!
حانیه به عنوان [یک‌مجموعه‌نوشته‌ی‌ادبی] فوق العاده زیباست.
اما نمی توانیم به عنوان کتابی که حضرت زهرا را روایت می کند رویش حساب کنیم!