یادداشت فاطمه هادی طَرقی

        فکر کنم اولین و آخرین باری باشه که از این نویسنده چیزی خوندم.
راستش از کسایی که مدام تاریکن و میخوان تاریکی رو به دیگران منتقل کنند، مخصوصا با کلمات بدم میاد.
اینجور کتاب‌ها تلخن، نه تلخی مشابهه قهوه که مذاق آدم رو شاد میکنه؛ تلخی شبیه سم که اثرش گاهی کُشنده ست و گاهی مسمومیت...
‌
کلی هم اطلاعات کج و کوله تاریخی تنگ داستان زده بود 😒