یادداشت فاطمه نجار

        با شروع نوجوانی، بچه ها بیش از خانواده به دوست وابسته میشوند و پذیرفته شدن در گروه های دوستی اهمیت ویژه ای پیدا میکند. قضاوت و نظرات دوستان، ملاک قضاوت بچه ها از خودشان قرار میگرد و اگر آنها اعتماد به نفس کافی نداشته باشند، قطعا آسیب میبینند. کتاب " خود دوست داشتنی من " داستانی درباره ی این دوران است. هلن دختری ست که از عدم اعتماد به نفس رنج میبرد و از گروه های دوستی طرد شده است. مطابق نظرات دخترهای مدرسه تصور میکند، خیلی چاق است. مادر هلن به تنهایی زندگی را میچرخاند و بنابراین هلن از لحاظ مالی هم در شرایط خیلی خوبی نیست. تصمیم میگیرد برای فرار از تنهایی، کتاب بخواند. کتابی که در طی داستان میخواند، کتاب جین ایر است. گاهی بخشهایی از کتاب را در داستان روایت میکند و خودش را جای جین میگذارد. داستان پیش میرود تا اینکه در اردوی چند روزه ی مدرسه به جنگل، در چادر طرد شده ها، دوستی پیدا میکند که بی دریغ مهربانی میبخشد. بعد از اردو، زمانی که برای چکاپ دوره ای به دکتر مراجعه میکند، متوجه میشود که حتی اضافه وزن ندارد چه رسد به چاقی! این دومساله تصور هلن از خودش را تغییر میدهد و اعتماد به نفس او افزایش پیدا میکند و این سرآغاز شروع جدیدی برای هلن است. کتاب از زبان اول شخص یعنی خود هلن روایت میشود. نکته ی جالب توجه، تصویرگری خاص آن است، تصاویر کتاب سیاه و سفید است اما در صفحاتی که هلن از داستان جین ایر میگوید و در پایان کتاب ( با تغییر نگرش هلن ) تصاویر رنگی میشود. نویسنده ی کتاب، فنی بریت، تصویرگر، ایزابل آرسنول ، مترجم، مهناز بهرامی و چاپ انتشارات پرتقال است. این کتاب برای رده ی سنی ده سال به بالا مناسب است و فکر میکنم با توجه به اینکه شخصیت اصلی دختر است، دخترها اقبال بیشتری به آن داشته باشند.