یادداشت محمدرضا سمیعی

        داستان دو شهر با وجود متن کلاسیکی که پاره ای مواقع خسته کننده میشد از داستانی قوی و شخصیت پردازی و روایتی درخور ستایش به سبک دیکنز بهره میبرد.
آن چه در خلال این داستان در پس انقلاب فرانسه، در لایه های زیرین به خواننده منتقل می شود مفاهیمی نیازمند تعمق است: 
فداکاری می‌تواند والاترین شکل عشق باشد.
بی‌عدالتی اجتماعی اگر اصلاح نشود، دیر یا زود به خشونت منتهی می‌شود.
نفرت کور می‌تواند انسان‌ها را تبدیل به همان چیزی کند که از آن متنفرند.
امید و انسانیت حتی در تاریک‌ترین دوران‌ها زنده می‌مانند.
اوایل داستان سخت جلو می‌ره اما از اواسط تا پایان درخشانش ارزش ادامه دادن داره.
و نکته جالب این است که دیکنز انگلیسی که در تمام عمر خود پا از شهر خود بیرون نگذاشته، فرانسه و شهرهای پر اشوبش را به دقت ترسیم می‌کند و این نبوغی قابل تحسین است