یادداشت eledah

        در مجموع کتاب متوسطی بود. بیشتر از روایت، شبیه گزارش زندگی روزانه بود. شخصیت خاصی -حتی خود نویسنده‌ها و به خصوص یوسف- داخل متن‌ها نبودند. عنصر داستانی خاصی هم نداشت.

خیلی از متن‌ها توصیف یک لحظه یا موقعیت بودند که به نظرم حضور عکس خیلی می‌تونست بهش کمک کنه (من نسخه صوتی رو گوش دادم و نمی‌دونم داخل کتاب چقدر عکس بود)

متن‌های آخر بهتر بودند. از همه نظر. یه مقداری از نگاه جزئی اوایل کتاب فاصله گرفته بودند و مقیاس بزرگتری رو روایت می‌کردند.

کتاب بخش‌های هولناکی داشت. اما نویسنده در حد یک جمله به اون‌ها اشاره کرده و رد شده بود. به خاطر همین می‌گم که خیلی گزارشی بود. هیچ صنعت ادبی برای پروبال دادن به این گزاره‌ها استفاده نشده بود. حقیقتش اینکه وسط خوندن کتاب یاد جمله‌های اول بیگانه آلبر کامو افتادم