یادداشت wisteria

        انقدر که سنگدل رو دوست داشتم، همزمان حرص هم خوردم. 

داستانش مثل یه قصه‌ی کلاسیک شروع میشه، پر از شیرینی و رویا، ولی کم‌کم همه‌چیز تاریک و تلخ میشه. مسیر کاترین از یه دختر پر از آرزو تا کسی که اسمش رو به عنوان ملکه قلب‌ها می‌شناسیم، هم قشنگه هم دل‌خراش.
جالبیش اینه که از اول کتاب میدونی تهش چی میشه و بازم شوکه میشی. 

بعضی جاهاش ریتم کند بود و حس کردم نویسنده کمی بی‌خودی کش داده، ولی وقتی به اوج رسید… هم دلم شکست، هم از قلم ماریسا مایر لذت بردم. پایانش دقیقا از اوناییه که حتی بعد از بستن کتاب، هنوز یه مدت سنگینی‌ش رو حس می‌کنی.

برای منی که عاشق سرزمین عجایبم ؟ ۴ از ۵.