یادداشت ماه‌‌ نگار

        می‌گویند صبر درختی است تلخ
که میوه ای شیرین دارد.

سختی و تلخی صبر در بسیاری از سطرهای این کتاب ریشه دوانده بود
و امید دیدار بود که گاه گاهی از شاخه های این درخت تلخ 
شکوفه میداد...
امیدی که در نهایت بعد از چندین سال،ثمر داد
ثمر شیرین دیدار
اما این پایان قصه نبود
و روزهای بعد از دیدار داستان خودش را داشت...


شهید لشگری اولین اسیر ایرانی جنگ و آخرین آزاده‌‌ی آن است.
سرگذشتی که بر همسرشان در این روزهای بی خبری و دوری گذشت قصه‌ی صبر است که حتی خواندنش هم صبر میخواهد...
اما من خواندمش که بدانم صبر و تحمل آدمی چقدر می‌تواند بالا باشد و طاقت بیاورد...
کاش این فداکاری ها هیچوقت از حافظه‌ی تاریخی‌مان پاک نشود...
کاش