یادداشت فاطمه سلیمانی ازندریانی

        بیش از چهل سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی می¬گذرد، اما یاد و خاطره¬ئ آن برای آنان که در آن فضا نفس کشیده¬اند همواره زنده و جاوید است. یاد و خاطره انقلاب نه تنها برای نسلی که آن روزگار را تجربه کردند بلکه برای نسل¬های بعدی هم فضایی نوستالژیک و دوست¬داشتنی است. عکس¬ها و فیلم¬ها و یادگاری¬های آن دوران هنوز رنگ و عطر دارند و همچنان باعث پیوند ما با آن دوران می¬شوند. یکی از عواملی که بیش از همه یاد انقلاب را پررنگ نگاه داشته موسیقی است. موسیقی و سرود انقلاب. سرودهایی که در مدرسه به صورت دسته جمعی با شور و شوق و دست¬های گره کرده می¬خواندیم. همان سرودهایی که هنوز هم در ایام سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی روح¬مان را پرواز می¬دهد. ما هنوز هم «خمینی ای امام» را زیر لب زمزمه می-کنیم و هنوز سرود « آمریکا ننگ به تیرنگ تو» را از حفظ هستیم. اکثر این سرودها را یا با صدای محمد گلریز شنیده¬ایم یا به صورت کُر. صدای محمد گلریز یعنی نغمه انقلاب. اما آیا محمد گلریز به تنهایی و فقط با صدای خود قادر به ساختن این حجم از نوستالژی بود؟
طبیعتاً خیر. دو ضلع دیگر این سرودها تقریباً هیچ وقت دیده نشدند. حمید سبزواری که شاعر اکثر این آواها بود و احمدعلی راغب که زحمت ساخت ملودی¬ها بر روی دوش او بود. پیشینه¬¬ئ او و آنچه او پیش از انقلاب از روی علاقه شخصی در پی آن بوده، یکی از عوامل اصلی شکل¬گیری سرود و نغمه¬ئ انقلاب است. احمدعلی راغب در کتاب «بانگ آزادی» هم این پیشنیه را روایت کرده و هم تمام آنچه که باعث شکل¬گیری سرود انقلاب را شکل شده است. 
کتابی که تحقیق و تدوین آن چند سالی طول کشیده. چون « بانگ آزادی» کتابی است پر از اصطلاحات تخصصی و معرفی افراد مؤثر در حوزه موسیقی اما بسیار خوش¬خوان و مناسب برای مخاطب عام و مخاطب خاص این حوزه. برخلاف کتاب¬های مشابه صحبت از زندگی خانوادگی احمدعلی راغب بخش اندکی از کتاب را به خود اختصاص داده و بخش عمده کتاب به فعالیت حرفه¬ای او پرداخته. آن هم فقط در حوزه موسیقی. چون او به جز آهنگ¬سازی دست به قلم هم بوده و تعدادی کتاب هم منتشر کرده اما در این کتاب فقط به صورت خیلی خلاصه به آن اشاره شده است. درباره زندگی خانوادگی و کودکی هم آن¬قدری می¬¬خوانیم که در مسیر آینده¬ئ او مؤثر بوده.