یادداشت فرجانه خبازیان زاده

        《هو الحق》
توی دو پارت و با فاصله‌ی کم همش رو خوندم و خیلی لذت بردم. شعرها برام قابل لمس بودند و یک جاهایی ذوق میکردم از خلاقیت شاعر. مثلا شعر عاشقانه‌ای بود که غم فردی رو روایت میکرد که دل به کسی باخته که از نظر خونی با هم مطابقت ندارند و به گفته‌ی دکتر و یار نمیتونند مال هم بشند... موضوعش برام تازگی داشت.