یادداشت کوثردشتی

        خب که چه؟
تنها جمله‌ای که در تمام طول مدت مطالعه کتاب از خودم می‌پرسیدم!
قبل از اینکه کتاب را شروع کنم، آن‌قدر ذوق داشتم که میخواستم محتوایش را یک نفس سر بکشم اما با خواندن یکی دو روایت اول جوری از اشتها افتادم که مجبور شدم تقسیم بندی کنم و به ضرب و زور تیک خوردن همه کارهای روزانه، بخوانم و جلو بروم!
کتاب حاوی روایت‌هایی پراکنده و بی‌نظم از زیست کتابخوانی نویسنده است. توصیه‌های موکّدِ گاهی مفید هم بیشتر برای کتابخوان‌های کاملا تازه‌کار به کار می‌آید. تازه آن‌ها هم جوری زورچپان روایت‌ها شده‌اند که بعضی وقت‌ها از شدت بی‌ربط بودنشان باید دوباره می‌خواندم تا بفهمم چه شد که این‌جوری شد؟
حجم زیاد نظرات مثبت نسبت به این کتاب در بهخوان هم شگفتی بعدی من حین مطالعه این کتاب بود.
گرچه که یکی دو مطلب جالب هم از فضای حاکم بر اوضاع نشر کشور هم متوجه شدم اما در کل.... راضی نیستم.
کاش نخوانده بودمش!