غصه‌م می‌گیره وقتی فکر می‌کنم کتابی تا این اندازه هیجان‌انگیز رو احتمالاً هیچ‌گاه دوباره نخواهم خوند، چون ششصد صفحه است. اصلاً خرده‌مشکلی هم که با مارک تواین دارم، همین زیاده‌گویی‌شه. هرچند معترف و متوجه‌ام که برخی جاها همین ویژگیه که بار طنز متن رو بیشتر می‌کنه و لبخند مخاطب رو طولانی‌تر.
