یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب 
#سفر_در_زمان_با_یک_همستر
چند وقت پیش شبکه کودک فیلمی گذاشت درباره پسری که پدرش را از دست داده بود و می‌خواست با ماشین زمانی که با پدرش درست کرده بودند، به گذشته برود و او را از مرگ نجات دهد. اما مثل اکثر داستان‌های این مدلی، پسرک در توهم بود و آن ماشین زمان فقط اسباب‌بازی بود. در نهایت هم فقط از نظر روانی توانست با مادرش به رابطه خوبی دست پیدا کند و در تصورش پدرش را ببیند.

کتاب سفر در زمان با یک همستر دقیقا همین موضوع را دارد با این تفاوت که ماشین زمان واقعا کار می‌کند و پسرک واقعا تلاش می‌کند پدرش را از مرگ نجات دهد. همین مساله باعث می‌شود تغییراتی در واقعیت ایجاد کند که دردسرهای زیادی برایش درست می‌کند.

سفر در زمان با یک همستر یک کتاب از ژانر علمی-تخیلی است که با متن روان و اتفاقات نه ساده و نه پیچیده‌اش، مخاطب را با خود همراه می‌کند و اجازه نمی‌دهد متوجه شود ۴۰۰ صفحه کتاب خوانده است!
داستان با موضوعات پیچیده‌ای مثل ابعاد فضا-زمان سروکار دارد و نویسنده تلاش کرده تا آن‌جا که می‌شود، مسائل را به شکل علمی حل کند. هرچند این موضوع یعنی سفر در زمان، معمولا به تشخیص و علاقه نويسنده‌‌ها مدل‌های مختلفی پیدا می‌کند که خیلی اوقات بی‌نقص نیست. اما این کتاب یکی از بی‌اشکال‌ترین مواردی است که در باب این موضوع وجود دارد و به دل می‌نشیند.

گام‌های ابتدای کتاب کندتر است و مخاطب گاهی با خودش می‌گوید بیان یکسری مسائل به چه درد می‌خورد، مثلا وجود همین همستر در داستان. اما وقتی تا پایان کتاب می‌خواند دلیل وجود آن بخش‌ها مشخص می‌شد.

از راس ولفورد یک کتاب دیگر هم دیده بودم، پسر هزار ساله، که با توجه به توضیحات یکی از بچه‌های مدرسه که آن را خوانده بود، فهمیدم مساله تناسخ در آن وجود دارد و به همین دلیل آن را مناسب نوجوان نمی‌دانستم. اما کتاب فوق به جز اشارات گنگی به برخی کلمات که احتمال دارد نوجوان اصلا متوجه آن نشود، مشکل خاصی ندارد و می‌توان به بالای ۱۱ سال پیشنهاد داد. 

با توجه به مساله تناسخ در کتاب پسر ۱۰۰۰ ساله و شخصیت‌های هندی در کتاب سفر در زمان، احتمال می‌رود نویسنده یا اصالت هندی دارد یا به فرهنگ هند بسیار علاقه‌مند است.