یادداشت ‌ والری

        یادش بخیر اونموقع با ده سال سن، یه کتاب مثبت هفده سال رو می‌خوندم و با تک تک اتفاق ها و رومنس‌هاش ذوق‌زده میشدم 😂 اونموقع این کتاب جز موردعلاقه‌هام بود ولی الان که بخوام بهش منطقی تر نگاه کنم نظر دیگه ای دارم
بهترین نیست، اتفاقاتش خیلی سطحیه. در مقابل کتاب های سلطنتی ای مثل سه گانه صعود و پادشاه پریان، یک دونه شن هم نمی‌شه
بهش نمی‌گم رویال، بیشتر به رومنس می‌خوره. از کاپل اصلی هم هرچی بگم کم گفتم 😭😂 اینا عین دوتا آهنربا خودشونو بهم می‌کشیدن بعد دو دقیقه بعد به‌هم میزدن. تنها جذابیت داستان مسابقه بود که اون هم به لطف طراحی جلد سوم باژ، اسپویل شد.
مکسون فقط جلد اول آدم بود. جلد دوم، به قدری ازش متنفر شدم که به نظرم دوقطبی ترین شخصیت مکسون بود. اولش که تو تیم مکسون بودم ولی بلافاصله بعد شروع کردن جلد سوم تو تیم اسپن رفتم. اسپن مظلوم ترین شخصیت بود که تا اخر پای عشقش موند. احمق بازی های امریکا دیوونم می‌کرد.سالیست هم نویسنده جلد اول و دوم خیلی سعی داشت ادم بده ی داستان جلوه‌ش بده بعد تو جلد سوم یدفعه رفیق صمیمی امریکا شد😂 امریکا هم انگار نه انگار دوروز پیش میخواست سالیست رو بکشه. رابطه امریکا و مکسون فقط جلد اول جذابیت داشت