یادداشت کوثر دماوندی

                اخرین باری که ترس ایرانی رو تجربه کردم وقتی بود که فیلم شب بیست و نهم رو دیدم، هنوزم بعد این همه سال موسیقی متن و داستانش توی ذهنم مونده،
اما در ادبیات غیر از آثار غلامحسین ساعدی که فضای خفقان و تاریکی داره ، ترس رو تجربه نکردم
اما کتاب هفت جن تلاش نویسنده کتاب برای نوشتن کتابی در ژانر وحشت اما ایرانی هستش
میدونم القای این حس در نوشته های ایرانی میتونه سخت باشه؛ وقتی عناصر ترسوندن ما در حد زامبی نیست😆
استفاده از المان های دینی و اعتقادی همچون جن و جنگیری بستر مناسبی رو ایجاد کرده اما صفحات زیادی از کتاب صرف دستور ساخت یک اکسیر یا طلسم میشه همین گاهی خسته کننده ش میکنه، 
انتهای کتاب پیوستی وجود داره که نشون میده این طلسم ها و جن گیری واقعی هستن،
به هر حال همون تلاش ستودنی هستش اما نمیدونم میشه این کتاب به همه معرفی کرد خیالت راحت باشه خواننده به اون به عنوان یک رمان صرف نگاه میکنه نه یک مرجع اوراد و طلسم و جنگیری