یادداشت محمدجواد قیاسی
1401/3/16
3.1
1
این کتاب را در سالهایی خواندم که چیز زیادی از ادبیات نمی‌دانستم. صرفاً فضای عاشقانه آن مرا در آغوش کشید.
اما حالا که کمی بیشتر ادبیات را می‌شناسم ، می‌توان گفت این کتاب کم از نمایشنامه‌های درخشان رویا خسرونجدی ندارد. عشق پر التهابی که در قصّه طی می‌شود ، مخاطب را گاه با اشک ، گاه با لبخند ، گاه با حرص و عصبانیت و گاه با آرامش و خونسردی همراه می‌کند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.