یادداشت سارا محبوبی

        یکی از متفاوت‌ترین رمان‌های ایرانی‌ای که خواندم بود. به شخصه از سووشون بیشتر دوستش داشتم. شخصیت‌ها و پیچش داستان واقعا من را درگیر می‌کرد. از همه جالب‌تر این نکته بود که سیمین دانشور خودش را هم به عنوان یک کاراکتر وارد داستان کرده بود. طوری که از خودش در داستان صحبت می‌کرد، خودش را نقد می‌کرد یا تحسین می‌کرد، خیلی جالب بود. در کل داستانی بود که عین لذت‌بخشی ما را شدیدا به فکر می‌برد.