یادداشت یک کاربر NULL

        جلد اول مجموعه شکارچیان مجازی . خلاصه ی داستان از این قراره:

_مایکل در" خواب" شاهد خودکشی یک دختر بود. خودکشی در دنیایی مجازی چون "خواب" امری طبیعی بود ، زیرا مردم علاقه دارند هیجان اتفاقات مختلف یا مرگ به هر نحوی تجربه کنند ، آن هم بدون آنکه آسیبی به بدن واقعی شان در "دستگاه وصل عصب" برسد.

_ولی چیزی عجیب در خودکشی این دختر وجود داشت ، او "هسته" اش، چیزی که باعث می‌شد بازیکن با مرگ در دنیای مجازی نمیرد و سالم به خانه برگردد  ، را در آورد  و بعد خودش را از ارتفاع پرت کرد.

_ مایکل به دلیل مواجه شدن با این صحنه بدان آنکه خودش بداند ، پایش به این بازی کشیده می‌شود.  وی ان اس (سازمان حفاظت از ویرت نت) از مایکل و دوستانش درخواست کمک می‌کند تا یک تروریست سایبری به نام "کین" را دستگیر کنند . ولی ماجرا از آنچه که فکر می‌کنند خطرناک تر است...

نسبت به کتاب "دونده هزارتو" شروع جذاب تری داشت . معمولا به کسانی که کتاب "جنگ سار " رو خوندن هم پیشنهاد داده میشه . ولی خب تفاوت ها و برتری هایی نسبت به  این کتاب داشت :

_ تمرکز بیشتر بر فضای دارک: این کتاب به دلیل درصد رمنس کمتر ، نویسنده تمرکز بیشتری روی فضای دارک داشته و تونسته بهتر وحشت و هیجان رو به خواننده منتقل کنه . در صورتی که توی جنگ سار نویسنده به هر دلیلی ، چون شاید نتونسته تعادل رو رعایت کنه قادر به این نبوده خوب موضوع اصلی رو پیش ببره.

_شروع جذاب تر: توی این کتاب شروع خواننده رو راحت به کتاب جذب می‌کرد و طولی نمی‌کشید که به سرعت کتاب رو پیش می‌برید.  ولی در جنگ سار حدودا از اواسط کتاب خواننده قادر به زمین گذاشتن کتاب نیست.

هیجانات رو خوب منتقل می‌کرد داستان واقعا جالبی داشت . اخر کتاب رو خودم برای خودم اسپویل کردم و خب هروقت میگفتن : "هم رو می‌بینیم "  من اینجوری بودم که :" تروخدا این حرف رو نزنین من قلبم به درد میاد" که البته فهمیدم قابل اتفاق افتادنه🎀
خیلی خوب ثابت کرد که همه چیز توی "لایف بلاد "واقعی به نظر میاد. چون وقتی به آخرای مسیر رسیدن کاملا تونستم فضای کلاسیک و افسانه های جن و پری رو درک کنم و فقط وقتی بحث کد پیش میومد می‌فهمیدم اونها توی دنیای مجازی ان نه یه افسانه ی پریان و داستان درمورد این چیز های قدیمی نیست .
راستش یه جورایی شک داشتم که توی دنیای مایکل یه چیزی میلنگه و یه جور عجیبیه.
از برایسون خوشم میومد ، تیکه هایی که به هم مینداختن داستان رو قشنگ می‌کرد.  وقتی بین آدم های رنگ پریده میرفتن کاملا وحشت رو احساس کردم .
این مجموعه جز معدود کتابهای پرتقال بود که بدون رنج میخوندمش.