یادداشت سارا عرب

        مهدی یزدانی خرم یکبار نوشته بود که این کتاب یکی از ضعیف‌ترین کارهای رومن گاری هست و علت  محبوبیت زیاد این کتاب تو ایران و نمیدونه. ولی من میدونم😆، اون احساس ناامیدی و به بن‌بست رسیدن و هیچ راه نجاتی نداشتن لنی، شخصیت اول داستان، چیزی هست که ایرانی‌ها خوب باهاش هم‌ذات‌پنداری میکنند. 
کتاب برای من مثل یک مقاله یا جستار بلند در باب فلسفه زیستن و حال و هوای جنگ و بی‌ثباتی بود که به زور در قالب رمان ریخته شده بود. بیشتر کتاب تحلیل دنیا و زمانه از دیدگاه لنی هست و نه چیزی بیشتر. کتاب‌های قصه‌گو را بیشتر میپسندم.
در بیشتر نقدها و یادداشت‌های روی کتاب نوشته شده بود که در آخر بین عشق و آزادی لنی عشق را انتخاب میکند و همین عشق هست که در آخر نجاتش میدهد. باز به نظر من لنی در آخر تسلیم سرنوشت میشه و در واقع انتخابی ندارد. این و میشه از تکرار قصه اودیپ و لفظ یونانی از زبان لنی و اینکه مدام به فالی که باگ براش گرفته اشاره میکند فهمید.