یادداشت Amin mousavi

        وقتی کتاب قلمرو رویایی سفید رو باز کردم، انتظار داشتم وارد یه دنیای پر از نور و خیال بشم، ولی به جاش با یه سفر پر از تضاد و جستجوی عمیق روبرو شدم. این کتاب بیشتر از اینکه یه قصه‌ی رویایی باشه، مثل یه آینه‌ست که خسته و گمشده بودن رو نشون می‌ده.

نویسنده با زبانی شاعرانه و در عین حال واقعی، تلاش می‌کنه مفهوم رویا و واقعیت رو به چالش بکشه. انگار که داره می‌گه: «چه فرقی می‌کنه واقعیت چیه وقتی رویاها همین‌قدر می‌تونن واقعی باشن؟»*
اما چیزی که این کتابو برای من جذاب کرد، این بود که  هیچ‌کس تو این قلمرو قرار نیست جواب‌های ساده بگیره؛ همه‌چیز پیچیده و پر از سواله.

برای من، قلمرو رویایی سفید بیشتر یه دعوت به تفکر بود، یه جرقه که بهم یادآوری کرد زندگی خودش یه ترکیب بی‌پایان از واقعیت و خیالِ—و شاید فقط با پذیرفتن این تضادها می‌شه یه‌جور آرامش پیدا کرد.