یادداشت هوفر حسین

        منکه گول خوردم و فکر کردم این واقعا پسامدرن برای بچه‌ها هست و برای همین اول از همه، به هیچ وجه اینطور نیست. دوم اینکه آقای لیوتار میگه امروزه «تعداد کسانی که ما به آن‌ها دیگران می‌گوییم زیاد است» و استدلال این هست که به طور کلی بشر به «حکایت‌های بزرگ» مختلفی مثل مسیحیت، مارکسیسم و ... متوسل شده بوده تا بتونه به نوعی «نجات» پیدا کنه. ولی تو سنت مدرنیته، «ما» باید چیزی مستقل از این حکایت‌های بزرگ باشند. و برای همین «ما» همیشه ی گروه کوچیک و محدودند، و «ما» محکوم به تنهایی و انزوا هستند.