یادداشت امیرعباس شاهسواری

        دهمین کتاب 1404
هومان

هومان یک رمان نوجوان کوتاه است که فانتزی است. هومان یک نوجوان است که در شهری به اسم نیهیپ دارد زندگی می کند شهری که توسط شداد ظالم مدیریت می شود. شداد اکثر  آدم ها را به نسناس تبدیل کرده، موجوداتی مسخ شده و مابقی انسان ها هم باید مثل اسب برای شداد کار کنند و تنها به غذای خود می اندیشند(توصیفی است از دنیای مدرن)...رمان جالب است، البته رمان نیست یک داستان بلند است که کشش رمان شدن را دارد و اتفاقا پاشنه آشیل آن همین است. کلی اتفاق را در حجم کمی ریخته است.راحت می توانست یک رمان نوجوان خوب 300 صفحه ای شود.یک چهارم ابتدایی کتاب خیلی خوب بود. ولی هرچه جلوتر می رفت به سرعت اتفاقات اضافه می شد و از فضا پردازی و توصیف کاسته می شد. خیرگی نویسنده و به تبع آن خواننده در ابتدای داستان زیاد است و هر چه جلوتر می رود بهت آن بیشتر می شود.با این حال کتاب خوبی است و به کسانی که فانتزی خوان هستند توصیه می شود. نویسنده آن محمد نصراوی(عجب اسم منسوب عجیبی) ادبیات خوانده است و ارشد ادبیات دارد و مدتی هم به لندن رفته است و در مدرسه هالوی لندن به مطالعه راجع به اتوپیا پرداخته است.  رمان نیز همین حال و هوا را دارد یک هوای  آرمانشهر_پادآرمانشهر دارد. در کل کتاب خوبی است خصوصا برای اقتباس سینمایی و انیمیشنی. حیف و هزاران حیف که فیلمنامه نویسان ما کتاب کم می خوانند و اگر بخوانند هم ایرانی نمی خوانند ولی این خوراک یک سریال انیمیشنی خیلی خفن است. اگر به میازاکی بدهید یک انیمه خوب مثل شهر اشباح از دل آن در می آورد. ای کاش این داستان دوباره نوشته می شد و این بار شرح و توضیح کافی و در چهارصد یا پانصد صفحه و نه برای نوجوان و برای همه...آنوقت اثری فوق درخشان می شد همین حالا هم خوب است ولی در این حجم کم انگار داری آب یخی را می خوری که یخ درون آن از لیوان بزرگتر است و اینطور تشنگی ات را رفع می کند ولی جگرت را خنک نمی کند، تازه نوک دماغت هم یخ می کند!!! 

#هومان #محمد_نصراوی #کتاب #کتاب_های_1404 #مهرک #اتوپیا #نوجوان