یادداشت مریم علویان

        عجب کتابی! از صفحه‌ی اول می‌شود با آن همراه شد و هر صفحه‌ که پیش می‌روی در دلت پروانه‌ها بال می‌زنند.
این کتاب را حتما برای پناه می‌خوانم و می‌خواهم بارهای بعد، آن را با پدرش بخوانند. همه‌چیزش در جهت خلاقیت و روشنی ذهن کودک است اما گمان می‌کنم باید درمورد صفحاتی که راوی به《رعد و برقی بودن》پدرش می‌پردازد دقت ویژه کنیم و با مراعات بسیار و در سن مناسبی سراغش برویم.
شاید بهتر باشد این کتاب برای کودکانی که والدی نسبتا خشمگین دارند،  زودتر خوانده شود و باری از دوششان بردارد یا به‌دردبخورتر باشد و برای مطالعه‌شان، احتیاج به دقت کم‌تری داشته‌باشد.