یادداشت الهام مطیعیان

        به‌به . کیف کردم. چقدر خوب بود. چقدر چسبید بهم. صوتی گوش دادم و با لهجه‌ی گیلکی؛ حسابی کارو درآورده بود. روایت دختربچه‌ای که از خانه‌ی مرفه پدری ، وارد یه زندگی معمولی میشه. 
ناراحتیم از اینه که چرا انقدر کم بود؟! چرا انقدر زود تموم شد؟ کاش بیشتر ویراژ می‌داد روش. کاش بازم می‌پخت. 
ولی همینم خوب بود. حس نمیکردم دارم کتاب یه نویسنده‌ی زن جوان رو میخونم. حس میکردم کتاب یه گردن‌کلفت مثل محمود یا جلال رو میخونم. 
پنج ستاره میدم برای کاری که تونست توی ۱۰۰ صفحه با من و روحم بکنه.🥹
چیزی هم نمیگم که اسپویل نشه. 
ولی بدونید که قرار نیست یه اتفاق عجیب‌غریب بیوفته، ولی  دست کم حال من  رو دگرگون کرد.