یادداشت

        در برابر استبداد حاوی بیست راه برای مقابله با استبداد هست، استبداد به هر شکل. چیزی که باید توجه داشت اینه که نویسنده آمریکایی‌ست و داره برای جامعه‌ی آمریکا در مورد خطر ظهور استبداد صحبت می‌کنه. نمونه‌ها و مثال‌هایی که میاره اغلب از شوروی و حکومت‌های کمونیستی و فاشیستی سابق اروپا هست. از اونجایی که ممکنه دیکتاتور‌ها روش‌های مشابهی پیش بگیرند این کتاب می‌تونه مهم و اتفاقا بعضی از موارد برای ما ایرانی‌ها خاطره باشه، خاطراتی نزدیک. چند موردی که برام جالب بود یکی موضوع نماد در حکومت‌های دیکتاتوری بود. این که خیلی از حکومت‌های دیکتاتوری یک نمادی برای خود به صورت رسمی یا غیررسمی به‌ وجود میارن که خیلی از عوام با به کار بردن اون نماد گویا در حال تقویت نظام حاکم هستند مثلا یک گل سینه یا پیکسل یا مثلا حجاب! اینکه چرا حجاب مهمترین مسأله برای حکومت ماست به نظرم از همینجا نشأت میگیره. بحث جالب بعدی در مورد نیروی مسلح غیر سازمان‌یافته بود و این مورد رو هم ما با نیروهای نظامی که زیر نظر دولت نیستند خوب درک می‌کنیم. مورد بعدی بولد کردن یک دوگانه‌ی امنیت-آزادی توسط دیکتاتورهاست، اینکه برای بدست آوردن یکی باید دیگری رو قربانی کرد در حالی که اصلا چنین چیزی درست نیست. و جالب‌ترین مورد برای من بحث مدیریت وحشت بود. ایجاد وحشت یا استفاده از وحشت ایجاد شده برای سرکوب آزادی و برپایی یک دیکتاتوری شدید و مثال‌هایی میزنه از آتش‌سوزی‌ای که در آلمان شد و باعث تشدید دیکتاتوری هیتلر شد و مثال‌هایی از روسیه در همین مورد که باعث محکم شدن پایه‌های دیکتاتوری روسیه شد. ما هم در ایران از این مدل اتفاقات داشتیم مثل سینما رکس و اتفاقاتی در همین سالها که خب نیازی به گفتن نداره. یه قسمت خیلی جالب برای من اون قسمتی بود که در مورد استثناء و قانون صحبت کرد که مثلا در مواردی استثناء‌هایی برای قانون قائل میشن اما به مرور زمان این استثنا همیشگی خواهد شد و این من رو یاد «برهه‌ی حساس کنونی» انداخت که ما چهل و چند ساله داخلش هستیم و ...ه