یادداشت فاطمه ترجمان

        هنر جستارنویس‌ها در چیست؟ 
آیا این است که راجع به زندگی بلند بلند فکر کنند و تحلیل‌هایشان را بنویسند؟ ما مخاطب‌ها هم به مثابه‌ی دوستی که در یک بعد از ظهر پای صحبت دوست پر حرفش نشسته، دل به آن‌ها بسپاریم؟ 
در ظاهر چه ساده! و در عین حال واقعاً چه دشوار و چه هنرمندانه.
 برای همین است که هر جستارخوانی‌ای ما را قانع نمی‌کند. 
کوچک و سخت یادداشت‌های یک مادر است از روزهای کودکی فرزندش.  کتاب جالبی بود اما جز چند قسمتش چندان برای من تاثیر گذار نبود، یعنی فکر می‌کنم حوادث آن‌چنان که نویسنده را وادار به نوشتن کرده من را تکان نمی‌داد و اگر دوستی دور و برم باردار شود، فکر نکنم این کتاب را به عنوان هدیه به او بدهم چون مطمئن نیستم با آن ارتباط برقرار کند.  اما فضای اندک غریبه‌اش به من این امید را داد که من هم می‌توانم بنویسم، چون ظاهراً هر کسی فرصت این را دارد که از تجربه‌های  منحصر به فرد خودش کشف‌هایی داشته باشد که هیچ کجای تاریخ تکرار نشده است. و خب انگار این ذات آفرینش آدم‌ها است، که لب مرز تنهایی  و هم‌بستگی معلق باشند! واقعیتی که در "مادری" خودش را بار دیگر نشان می‌دهد.