یادداشت سارا

        خواندن کتاب را درست یک ماه بعد از ۷ اکتبر شروع کردم. مواجهه با یک روز عادی کارگرانی که در وطن اشغال‌شده‌ی خود با مشقت دنبال کار می‌گردند، همزمان با غیرعادی‌ترین روزهای چند سال اخیر، ادامه دادن کتاب را سخت کرد و بعد از مدت‌ها توانستم دوباره به آن برگردم. هر چند رویارویی جهان با آن بی‌عدالتی روزمره در حق کارگران و آن بمباران‌های غیرروزمره، در نهایت یکی بوده و هست. 
نوع روایت نویسنده را عمیقاً دوست داشتم، که بدون قرار گرفتن در موضع دانای کل و در مقام کسی که خودش لحظه به لحظه غافلگیر می‌شود، این سفر را به تصویر می‌کشد.