خوب بودآقا. من که دوست داشتم‌. اینکه چقدر به اتفاقاتش بخندید، بیشتر بستگی به خودتون داره، من کتاب رو با ضمیری آرام و رویی گشاده خواندم و خندیدم، نصف خندیدنم، صرف تصور کردن اون موقعیت بود. نصف دیگه شم احساس نزدیکی به افکار نویسنده به عنوان قاضی. اصل کار رو هم دوست داشتم. کلا اینکه مشاغل مختلف خاطراتشون رو بنویسن کار خوبیه. حالا چه قاضی چه پزشک چه معلم چه نانوا و خلاصه همه