یادداشت هانیه

        پَت کاوانا، همسر و کارگزار ادبی جولین بارنز، سال ۲۰۰۸ از تومور مغزی درگذشت و چند سال بعد بارنز نوشتن "عکاسی، بالون سواری، عشق و اندوه" را تمام کرد و اولین بار در سال ٢٠١٣ به‌چاپ رسید. این کتاب که شامل سه فصل بوده، تلفیقی از تاریخ، جستار و زندگی‌نامه خودِ نویسنده است. در جستار اول، نادار (عکاس و مخترع قرن ١٩) عکاسی و بالون‌سواری را درهم‌می‌آمیزد و به اولین عکاس هوایی تبدیل می‌شود. در جستار دوم، بارنز رابطه‌ای خیالی میان سارا برناردِ بازیگر و فرد برنابیِ ماجراجو را شرح می‌دهد. جستار سوم روایت اندوه و رنجی است که بارنز پس از تجربه ی از دست دادن همسرش، پت کاوانا، به آن دچار شد. جایی از کتاب می‌گوید: "رنجی که از فقدان هر آدمی می‌بریم، دقیقا معادل ارزشی است که او برایمان داشته." عشق حسی شبیه ایمان و شکست‌ناپذیری به ما می‌دهد. اما در آخر، همیشه سروکله‌ی ضربه‌ای ناگهانی پیدا می‌شود. چرا که هر داستان عاشقانه، داستان اندوه نیز هست. اما چقدر باید بگذرد تا زنگار این اندوه از تن و روح آدمی زدوده شود؟ به‌قولِ ادوارد مورگان فورستر: "درکِ معنیِ یک مرگ، هیچ کمکی به درکِ معنی باقی مرگ‌ها نمی‌کند."