یادداشت Soli

        بار احساسی این کتاب نسبت به دو جلد قبلی خیلی سنگین‌تر بود.
دوستش داشتم. دارم به وسط کار می‌رسم و از الان نگرانم که دلم براش تنگ می‌شه.
راستش یک جورهایی خوشحالم که زودتر نخوندمش. من همین‌جوری هم تمام نوجوانی‌م حسرت یه مدرسه‌ی شبانه‌روزی مثل سنت‌کلر رو می‌خوردم، حالا فکر کن افسوس هاگوارتس هم به جونم می‌افتاد... نه ممنونم.