یادداشت

        ۴/۵

هنوز نمیدونم دقیقا چه حسی به کتاب دارم، میدونم دوستش داشتم و دلم میخواست بازم ادامه داشت.

شخصیتای واقعی و اتفاقایی که شاید برای اون قشر خیلی دور از توقع نیست. قسمتای مربوط به لیان و شمسایی رو خیلی دوست داشتم و اینکه عشق یه دختر جوون به یه روحانی ای که دو برابر خودش سن داشت رو به تصویر کشیده بود، لایه ی جدیدی به داستان اضافه کرد. 

سولماز هم با اینکه خیلی فضول بود ولی دقیقا یه آدم بود، آدمی که هرکدوم از ما می تونستیم جاش باشیم. 

من اون پایانی که انتظار داشتم رو از داستان نگرفتم ولی حتی نمیتونم بخاطرش ناراحت باشم چون باید از اسم کتاب می فهمیدم و بعدش هم که صفحه های پایانی داستان خیلی حرفا برای گفتن داشتن. این کتاب جملات قشنگ خیلی زیاد داشت.

یه رمان ایرانی خوب دیگه هم به لیستم اضافه شد