یادداشت محسن فراهانی

        آوینی را همه با روایت فتح می‌شناسیم و خیلی کم هستند آن‌ها که او را با بزرگراه شهید آوینی می‌شناسند. این شاید به معنای آن است که هنر ماندگارتر از سنگ و بتن و آسفالت است. هنر اما از نظر آوینی با همه‌ تفاوت دارد. حتا مایی که خود را وام‌دار آوینی می‌دانیم. نمونه صریح این هم، کتاب آینه جادو است. کتابی که آوینی نظرات خود را در قالب چندین مقاله در مورد سینما و ماهیت و جزئیات آن منتشر کرده است. این فقط و فقط آوینی است که می‌تواند مونتاژ در سینما را به گونه‌ای به استکبار ربط دهد. این فقط آوینی است که جهان‌بینی خود را با دل و جرأت جار می‌زند. جهان‌بینی که شاید ما هم داشته باشیم اما دل و جرأت جار زدنش را نه. آوینی در آینه جادو در مورد سینما حرف می‌زند. خیلی صریح و البته با کلی کلمات و عبارات قلمبه سلمبه. طوری که شما باید گوگل به دست باشید و مدام معنای کلمات را در آن جست‌وجو کنید. مثلاً می‌نویسد: انتلکتوئل‌ها مکنونات  خود در باب خلسه نارسیسی را در اوتیلیتاریستی خویش فحوا می‌کنند.   بعد یک آیه از کلام‌الله را هم می‌زند تنگش. یکی هم نیست بگوید نامرد حداقل به فکر ما بی‌سوادها هم باش. 
در کل اما آوینی حرف برای گفتن بسیار دارد و هیچ ابایی هم ندارد که تمام آنچه دنیا به آن معتقد هستند را از بیخ و بنیان رد کند. گاهی در طول خوانش کتاب به این فکر می‌کردم که اگر شهید آوینی امروز زنده بود چگونه می‌اندیشید؟ آیا روی این مواضع سخت و ایدئولوژیک خود استوار بود؟ یا مثل میرشکاک کمی آرام می‌گرفت و خیلی مسائل را می‌پذیرفت؟ یا نکند مثل محسن مخملباف از ناکجا سر در می‌آورد؟ 
خلاصه که خواندن این کتاب نه فقط برای سینما دوستان بلکه برای آن‌ها که می‌خواهند جهان را با دید اعتقادی نگاه کنند هم توصیه می‌شود. 
آوینی از داستان در سینما می‌گوید، از تصویر در سینما. از جذابیت در سینما، از عکس، از موسیقی و خیلی چیزهای دیگر اما همه را می‌پیچد در یک ساندویچ اعتقادی و به خورد مخاطب می‌دهد. او باسواد بود و حیف شد که نیست. اگر بود حتماً از او می‌پرسیدم استکبار غرب را چه به مونتاژ در سینما؟ و او می‌خندید و می‌گفت: انتلکتوئل‌ها هژمونی جوامع توتالیتر خویش را به غایت ما مسحور و مفتون کردند. من هم که هیچی نمی‌فهمیدم چایی تعارفش می‌کردم و او همان‌طور که چای می‌نوشید از علل نفوذ چای به عنوان تهاجم فرهنگی فحشای غرب علیه جهان اسلام برایم می‌گفت. 
پایان