یادداشت آروشا دهقان

        همیشه بخش بزرگی از فهم تاریخی ما در گرو شناخت تاریخ‌نویس، زمانه و جامعه‌ی اونه برای همین هم هست که هر نسل باید تاریخ رو بازنگری و بازنویسی کنه.
برای مثال، وقتی نوشته‌های طبری رو درباره‌ی قیام منسوب به مزدک بخونید نشانی از عقاید برابری خواهانه و برادری و... نمی‌بینید اما وقتی درباره‌ی همین جنبش در نوشته‌های تاریخ نگاران روس قرن نوزدهم بخونید نگاه کمونیستی رو کاملا حس می‌کنید. 
چنین چیزی درباره‌ی هرودوت هم وجود داره. 
هرودوت اولین تاریخ نویس جهانه که می‌شناسیم برای همین هم لقب پدر تاریخ گرفته. می‌دونیم که تلاش می‌کرده اطلاعات درست رو کسب کنه و بنویسه. در هر موردی که می‌خواسته بگه دست‌کم به چند نفر رجوع می‌کرده و می‌پرسیده که داستان از چه قرار بوده.
اما باید حواسمون باشه که پدر تاریخ هم در دوره‌ای زندگی می‌کرده با ویژگی‌های خودش. پس برای فهم بهتر نوشته‌هاش بایسته است که برگردیم به زندگی و زمانه‌ی هرودوت و ببینیم که پدر تاریخ در کجا، برای چه کسانی، با چه اندیشه‌ای و به چه روشی تاریخ‌نویسی می‌کرده؛ این بهترین راه برای فهم درست تاریخه.