یادداشت حانیه وحیدزاده

        بعد از کلی تلاش نهایتا تمام شد. با اینکه این سبک رمان ها را نمی پسندم؛ اما قلم نویسنده و شخصیت پردازی واقعی آن باعث شد تا آخر بخوانمش. شخصیت اصلی با پرداخت خوب نمانگر یک انسان واقعی با همه سختی ها و مشکلات بود  که به راحتی  به گریه می افتاد، ناامید میشد و حتی پا به فرار می گذاشت. 
نقطه تحسین برانگیز کتاب امید بود که به تلاش و حرکت تبدیل می شد.
و در آخر ممنون از بهخوان که با این دو تا چالش چشم هامون از نسخه های الکترونیکی قرمز شد.
سپاس