یادداشت زهرا ساعدی

        نوولای «رویا» برای بسیاری داستانی آشنا است. فیلم چشمان کاملا بسته کوبریک اقتباسی وفادارانه از این نوولا است. کمتر پیش می‌آید اقتباس‌ها خوب از آب دربیایند و همیشه نسخه ادبی را به سینمایی ترجیح داده‌ام اما درمورد رویا اقتباس بسیار دقیق و بازجزئیات بود و با اینکه اول فیلم را دیدم بعد کتاب را خواندم افسوس نخوردم. شنیتسلر که پزشک هم بوده در داستانش سراغ مضمون‌های روانشناختی می‌رود و واقعیت و خواب را به هم پیوند می‌زند. داستان رویا حتی با وجود دیدن فیلم پرکشش و جذاب بود و ضمن سیر در روان انسان داستان هم خوب روایت می‌شد.
بازی در سپیده‌دم هم روایت سرباز جوانی است که برای کمک به دوستش قمار می‌کند و بازی برده را به باختی مفتضاحانه تبدیل می‌کند. راستش از جایی که سقوط کازدا شروع شد دوست نداشتم داستان را ادامه دهم و کازدا و اعتیادش به قمار که بعد از برد مبلغ کلان از بازی دست نکشید را درک نمی‌کردم. اما درنهایت از پایان‌بندی داستان راضی بودم.