یادداشت

        اقلیتی به اندازه یک نفر
ادوارد سعید به عنوان یک روشنفکر فلسطینی-امریکایی مسیحی در این کتاب نقش روشنفکر را از جنبه های مختلف بررسی میکند. در نسبت با عموم مردم، در نسبت با همکاران خود و از همه مهمتر در نسبت با قدرت ها. در همه این موارد اصرار بر کناره گیری روشنفکر از حرفه ای گری و همکاری با قدرتها دارد و بشارت میدهد که نتیجه این آزادگی برای روشنفکر چیزی جز لعن و قرار گرفتن در اقلیتی واقعا کوچک نیست! همان طور که خودش مدام به اقلیتی کوچک تر منتقل شده: از حقوق فلسطینیان دفاع کرده و از سیاستهای امریکا انتقاد کرده، رژیمهای عرب را نقد کرده، با سلمان رشدی گفتگو کرده و ... از بهترین بخشهای این کتاب بخش "روشنفکر در تبعید" است که از بصیرت خاص زندگی در تبعید حرف میزند و مشخص است به زیست خودش به عنوان یک فلسطینی آواره شده بسیار متکی است. یک بخش بسیار درخشان دیگر هم "حرفه ای ها و آماتورها" است که همه روشنفکران را به همیشه آماتور ماندن( به معنای عدم وابستگی شغلی) توصیه میکند

 نقل قول از کتاب:

نیازمند تأیید یک رئیس یا مقام صلاحیت دار هستید؟ می خواهید شهرت خود را به عنوان آدمی متعادل، عینی نگر، و میانه رو حفظ کنید؟ امیدوارید که برای مشاوره دعوت شوید؟ در یک هیئت یا کمیته آبرومند حضور داشته باشید، و همچنان در مسیر اصلی و قابل اعتماد باقی بمانید؟ روزی این امید را دارید که درجه افتخاری، جایزه ای بزرگ، و شاید حتی یک مقام سفارت به شما اعطا شود؟
برای روشنفکر، این عادات ذهنی به تمام معنا فساد آورند. اگر چیزی بتواند زندگی پرشور و شوق روشنفکر را فاسد و خنثی کند و در نهایت بکشد، درونی شدن همین عادات است. من شخصا در یکی از دشوارترین مسائل دوره معاصر، فلسطین، با این عادات دست به گریبان بوده ام، جایی که ترس از اظهارنظر صادقانه درباره یکی از بزرگترین ناعدالتیهای تاریخ مدرن باعث شده که بسیاری از کسانی که حقیقت را می دانند و در موقعیتی هستند که می توانند به آن خدمت کنند، لرزان و مرتعش حرکت کنند، و بر چشم و دهان خود پوشش بگذارند. علیرغم ضایع و بدنام شدن، که هر طرفدار صریح حقوق و خودمختاری فلسطین برای خود کسب می کند، حقیقت استحقاق آن را دارد که توسط یک روشنفکر جسور و دلسوز گفته و نمایانده شود.