یادداشت سید عباس حسینی جوادی
1403/01/27
یک بند از این کتاب رو هیچ وقت فراموش نکردم_آن بندی که هیچگاه «خود» در آن گم نیست؛
«وقتی وینتویی در راستای رودخانه‌ای حرکت میکند، تپه‌ها سمت غرب‌اند و رود خانه سمت شرق؛ و پشه دست شرقی‌اش را نیس میزند. وقتی از همان مسیر بر میگردد، تپه‌ها کماکان در سمت غرب اند و وقتی جای نیش پشه را میخاراند، دست شرقی اش را خارانده»
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.