یادداشت عین راء

        من کتاب مردشویی را خواندم. اسم کتاب احتمالا پسر قاپون بوده! نگاه که کردم دیدم مشخصات کتاب مردشویی انگار با پسر قاپون یکی است و دیگر در بهخوان کتاب جدید و جدایی ثبت نکردم و حدسم این است که نویسنده دیده اسم کتاب کژتابی دارد، نامش را عوض کرده و مرد شویی گذاشته. 

نویسنده این کتاب را برای آموزش دختران جوان در راستای ازدواج موفق نوشته است؛ با ادبیاتی طنز و البته پذیرش برخی عرف های جامعه.

زبان کتاب طنز است. برخی جاهای این کتاب واقعا خندیدم. غافلگیری های مدام از ویژگی های طنز این کتاب است. طنزش را دوست داشتم.

واقعیت مطلب این است که نویسنده در جایگاه یک ملکه مادر ایستاده و به شاهزاده خانم دارد یاد می دهد که چگونه شوهر مطلوب خود را پیدا کند. البته که شوهر مطلوب را پیدا کردن در شرایط فعلی برای شاهزاده خانم یعنی دقیقا دوست پسر پیدا کردن و تبدیل این دوست پسر به شوهر. لفظ نامزدی و دوست پسر پیدا کردن در کتاب نیامده است ولی تمام روند کتاب در همین مسیر است. اینکه گفتم ملکه مادر هم اصلا تعارف و یا شوخی نبود و کاملا جدی بود! که نویسنده مخاطب کتاب را به شکل یک شاهزاده خانم می خواهد در بیاورد. با دامنی پف پفی!

برخی جاها به نظرم زیادی سخت گرفته و برخی جاها به ورطه اباحه گری افتاده و برخی جاها قطعا مطالب خوبی را به مخاطب آموزش میدهد. حجم دو قسمت اول از حجم مطالب خوبش بیشتر است به گمانم. یعنی در کل آفت کتاب را بیشتر می دانم تا محاسنش، مخصوصا با درنظر گرفتن اینکه مخاطب کتاب خانمی است که ممکن است خیلی بی اطلاع باشد. اما اگر خانم نیستید و یا به خودتان بیشتر اعتماد دارید، خواندن این کتاب بد نیست. نکات خیلی خوبی را لا به لای طنزهایش می توان پیدا کرد. مثلا بخش هایی که در مورد رابطه جسمی با گزینه مورد علاقه می گوید بنظرم کاربردی است و مدام در کتاب اشاره می کند که دختران نباید راحت خود را در اختیار پسر قرار دهند و این حرف، حرف خوبی است که با زبان طنز سعی کرده آن را یاد بدهد.

نقاطی که سخت گرفته، حرصم را درآورد! نقاطی که سمت اباحه رفته که خب ...! این دو ناحیه برایم اعصاب خردی درست کرد! به نظرم کسی کتاب را خالی الذهن بخواند قطعا آشفته حال خواهد شد! نمی دانم البته در این روزگار کسی خالی الذهن هست یا نه.

توصیه ای به خواندنش ندارم راستش. یعنی به کسی معرفی نمی کنمش ولی اگر کسی خواند، می تواند از طنزش و نکات خوبی که دارد استفاده کند و باید حواسش باشد که کتاب پر است از بی مبنایی و پذیرش عرف همراه با کمی احتیاط! یعنی با دیده تردید به مسائلی که برای خواننده مسجل نیست باید نگاه شود تا کتاب قابلیت استفاده بیشتری داشته باشد.