یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        زیر این دکل نروید بهتر است

هنوز داستان اول به نصف نرسیده بود که می‌خواستم کتاب را ببندم و صرف نظر کنم از مجموعه داستانِ آقاداود غفارزادگان. اما با خودم گفتم «حالا بخونم ببینم چی می‌شه.» هیچی نشد. به جز دو سه تا از داستان‌هایش، بقیه آن چیزی نبود که من بپسندم. نثرِ داستان‌ها شلوغ بود. شخصیت‌ها از بس زیاد بودند از سر و کول هم بالا می‌رفتند. آن دو سه تایی هم که پسندیدم، تقریبا می‌شود گفت کم‌شخصیت بودند و روی ریل. بقیه را نه. راستش را بخواهید، به همراه این مجموعه، مجموعه داستان «راز قتل آقامیر» را هم گرفته بودم که بخوانمش. مطمئنم نخواهم خواند. می‌روم کتابِ بعدی؛ یک رمان از محمدرضا بایرامی.