یادداشت فهیمه

فهیمه

1400/10/23

مورتالیته و جیغ سیاه: روزنوشت های یک رزیدنت زنان
        - همیشه در هر بار حضور در بیمارستان یا هر مرکز درمانی دیگری، از بی تفاوتی اغلب پزشکان و پرستاران به "بیمار" حیرت زده می شدم. علی رغم چیزی که همیشه از پرستاران و پزشکان در تلویزیون تصویر می شود، هیچ پزشک و پرستاری خودش را با بیمار درگیر نمی کند. علاقه ای به شناختن بیمار ندارد. یک نوع بی تفاوتی و بی علاقگی عجیب از خودش نشان می دهد که برای من قابل درک نیست. این حالت در مواجهه با انترن ها و رزیدنت ها بیشتر به چشم می آید. بیمار صرفاً وسیله ای است برای یادگرفتن و دکتر شدن. همین. مهم نیست چقدر برای خانواده اش عزیز باشد. 
و البته هر قاعده ای استثنا دارد و استثناهای این قاعده بیشترند. 
همیشه فکر می کردم که علت بروز این بی تفاوتی، عادی شدن درد و بیماری ست. فکر می کردم پرستاران و پزشکان انقدر بیمار و بیماری دیده اند که همه چیز و همه کس برایشان عادی شده. و البته به فشار کاری و مشکلات خانوادگی هم فکر کرده ام.
اما تا الان از یک نکته ی مهم غافل بودم! و آن اینکه، پرستاران و پزشکان هم "آدم" هستند. و همانطور که هر جمعی از آدم ها مستعد حسادت و رقابت و خاله زنکی ست، جمع پرستاران و پزشکان و انترن ها و رزیدنت ها هم از این آفات مبرا نیست. گیرم باهوش تر باشند، هنوز "آدم" هستند. و از همه مهم تر، همانطور که یک معلم، یک استاد، یک کارگر، یک مهندس و یک دانشجو، می تواند کار خود را درست انجام ندهد، هر پزشک و پرستار و انترن و رزیدنتی هم پتانسیل بد کار کردن دارد، پتانسیل خودخواهی. و پتانسیل تمام ویژگی های دیگر آدم های دیگر. و البته قوانین ناقص و دست و پاگیر و ترس از گرفتار شدن به این بی تفاوتی دامن می زند.
و البته پزشک ها و پرستارهای خوب بیشمارند. 

- زیادند آدم هایی که از پزشکی فقط درآمد و پرستیژ اجتماعی بالا را می بینند و از سختی ها و مشقات این رشته غافلند. از سختی درس خواندن و کشیک های طولانی و شرایط سخت کاری و استرس مداوم این کار، از ندیدن خانواده و لذت نبردن از پدر/مادر بودن و دور بودن از بچه ها غافلند. نمی دانند متخصص شدن یک نفر نیازمند چه مقدار فداکاری از جانب خودش و خانواده اش است. البته من از نزدیک این سختی ها را دیده ام، اما بد نیست هر چند وقت یک بار، قبل از قضاوت کردن در مورد درآمد یک فرد، یادمان بیاید چه راه سخت و صعب العبوری برای رسیدن به این جایگاه طی شده.

- کتاب خوبی بود. امیدوارم راوي در روایتش صداقت را رعایت کرده باشد.
      
1

5

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.