یادداشت محمدامین اسدالله‌پور

        پس از "اندوه اروس" این دومین اثری است که از چول‌هان خوانده‌ام. او در روان‌سیاست، با خوانشی فراانتقادی از جهان کنونی، تلاش نموده تا نشان دهد چگونه نئولیبرالیسم با شکل‌دهی به روان آدمی، او را به بردگی گرفته است. انطباق استثمارگر بر استثمارشده چیزی است که چول‌هان در کتاب حاضر از آن پرده برمی‌دارد. انسان نئولیبرال که خود را تماما آزاد و بدونِ ارباب می‌پندارد، درواقع برده‌ترین است. او خودش را استثمار می‌کند، بی‌آنکه احساس بردگی و بندگی داشته باشد.
می‌توان گفت گذار از زیست‌سیاستِ فوکو به روان‌سیاست، نقطه عطف تازه‌ای در خوانش وضعیت فعلی قدرت ایجاد کرده است. 
علی‌رقم ترجمه نامطلوب و سخت‌فهم کتاب، شاید نیاز باشد هرکسی خود را در مواجه با چنین متونی قرار دهد و برای باری دیگر تمام افکار و انگاره‌های پیرامون جهان کنونی را به چالش بکشد زیراکه "جهانی که ما آن را خلق کرده‌ايم، فرآیندی از تفکرات ماست. بدون تغییر تفکرات‌مان، نمی‌توان جهان را هم تغییر داد. (آلبرت اینشتین)"