یادداشت

        مجموعه‌ای از شش روایت درباره سوگ و سوگواری که پنج‌تایش را خواندم و خیلی چیزها آموختم. مهم‌ترینش اینکه همه آدم‌ها با هر ملیت، نژاد و مذهبی، با هر نوع تربیت و سبک زندگی، می‌توانند واجد احساسات مشترکی با بقیه باشند که این اشتراک می‌تواند ما و آن‌ها را به هم نزدیک کند و احساس همدلی به وجود بیاورد.
البته همه افرادی که این روایت‌ها را نوشته بودند از فرهیختگان بودند ولی چه بسا هر انسان دیگری هم که بتواند عمق احساسش را به دقت بنویسد، بتواند این احساس همدلی را برانگیزد. هیچ بعید نیست.

تنها روایتی که نصفه‌نیمه گذاشتم، روایت پنجم بود که زبانی ادبی و از نظر من سخت‌فهم داشت که ترجیح دادم فسفرهایی را که ممکن بود به پایش تلف شوند، در جای بهتری خرج کنم.

در مجموع کتاب خوبی بود و شاید برای کسانی که درگیر سوگ هستند، مفید باشد. نمی‌دانم.