یادداشت صَعوِه

        بی هیچ اغراقی، جز معرکه‌ترین کتاب‌هایی بود که خونده‌ام.
نظر کاملا شخصیه اما از همین دید خود ۲۱ ساله ناخن خشکیه کمتر از ۵ بهش بدم.
کلاسیک و زیبا، پر از سفسطه‌های جالب و خواندنی. حتی اگر باهاشون مخالفت هم می‌کردی برات جذاب جلوه می‌کردند؛ بس که کلمات دقیق و نگارگرایانه کنار هم بودند. سیر داستان، شخصیت پردازی، صحنه‌ها، توصیفات از جواهرات و لباس‌ها و گل‌ها و عطرها...چقدر وایلد چشمان تیز و درخشانی در دیدن زیبایی‌ها و ظرافت‌های دنیا داشته.
تاکید داره هنرها همه نامفیدند و اخلاقی نمی‌شن. اما این کتاب خود اخلاقه. به قول لرد هنری «هنر بر کنش نفوذی نداره. هنر هوس به کنش رو از بین می‌بره.»
این کتاب در همین نقش؛ انسان رو با ظرافتی فوق‌العاده از لذت‌جویی بی قید و شرط باز می‌داره.
تعظیم‌های فراوان برای قلم و ایده‌پردازی عالی وایلد؛ و ترجمه خیلی خیلی خوب آقای تهامی که بسیار لذت بخش بود.-جز اندک دیالوگ‌ها و جملاتی که فکر کردم شاید ترجمه‌شون باید بهتر و مشخص تر می‌بود-
و اینکه کاش پانوشت‌ها هم توضیحات بیشتری در خصوص شخصیت‌های افسانه‌ای به ما ارائه می‌داد.
حتما بی‌نقص نیست اما چشم من کور است و در لذت خوندن چنین نوشته‌ای غرقم. فعلا درود به مرد انگلیسی شریف! درود!