یادداشت mohamadmoein

        به نام پروردگار جهانیان
بنده به اثر آقای هدایت نه به خاطر مفاهیم و اعلام نظراتش بلکه به علت قلم قوی و قدرتمند ایشون به کتابشون ۵ میدهم
نمیخواهم یادداشت خود را طولانی کنم،مستقیم به نقد میپردازم.
●در ابتدا از کتاب بگیم:
کتاب نثر روانی دارد،تک تک واژگان بسیار اثرگذار هستند،مفاهیم به راحتی بیان شده اند.
●دوم تحلیل کتاب هدایت:
ما در کتاب بوف کور با اختلالات روانی مانند:اختلال شخصیتی یا بی هویتی،افسردگی شدید،پارانوئید،ocd و میل به خودکشی رو برو هستیم و به همین خاطر در کتاب جملات جوری هستند که انگار این حرف ها حرف های دل ماست و ما رو به اعماق وجودمون میبره و باعث میشه به خودمون فکر کنیم
هدایت و کتاب هاش شبیه به بخشی از وجود ماست که به آن ظلم شده 
انگار تمام درد هایمان و ظلم هایی که به ما شده در یکجا جمع شده اند و حال داریم تک تک آنها را میخوانیم؛
به همین خاطر باورپذیری و اثرگذاری هدایت در کتاب هاش بالا هستند.
●سوم نظر خودم بعد از خواندن کتاب:
کتاب بسیار غیر واقع گرایانه است 
بخواهم طولانی تر نظر بدهم،در واقع کتاب در یک دنیای کاملا منفی و بد زندگی را به سر میبرد و میگوید "زندگی چیزی جز اینها نیست"
پ.ن:کتاب های هدایت برای خواندن و برداشت مبانی بسیار بسیار غلط است اما برای افرادی که میخواهند نویسندگی در آن سبک رو انجام بدهند برای دیدن روشها و دیدن تکنیک های نویسندگی هدایت این کتاب بی شک مناسب و فوق العاده است

*نکته:خواندن این کتاب به علت اثرگذاری مخرب در جامعه و سوابق سیاه خود بر افراد دیگر ماننده ایجاد اختلالاتی مانند:بی هویتی،افسردگی،میل به خودکشی و پارانوئید؛توصیه نمیشود.*