یادداشت سامان

        «چند خطی در مورد چمدان خاکستری احمد محمود» 

از جمله کتابهایی است که تازه منتشر شده و به اصطلاح داغ داغ از تنور در آمده.خانم سارک اعطا دختر زنده یاد احمد محود در این کتاب در جستارهایی کوتاه به بیان خاطراتی از زندگی خودش و خانواده و پدرش احمد محمود میپردازه.برای من بخشهایی که از احمد محمود میگفت جذابیت بسیار بیشتری داشت تا قسمتهایی که در مورد زندگی خودشون بود.مساله ای که ارتباط گرفتن به کتاب رو برای من کمی سخت بود نوع نثر خانم اعطا بود که قیدها رو آخر جمله می آوردند.ایرادی نمیگیرم اما این کار با سلیقه من هم خوانی نداشت.دوست داشتم روایتهای بهتر و عمیقتری از احمد محمود بخونم تا به نوعی بیشتر و عمیقتر شخصیت نویسنده محبوبم رو بشناسم.نویسنده ای که در زمان حیاتش از نشستهای ادبی و مصاحبه و محافل تقریبا دوری میکرد.انتظارم از کتاب بسیار بالا بود و جواب این انتظار بسیار بالا رو نگرفتم.چمدان خاکستری احمد محمود فکر میکنم پربار تر از اینها باشه. قسمتهای انتهایی کتاب چند تا از نامه هایی است که احمد محمود به خانم اعطا در دهه شصت نوشته.خواندن این نامه ها دلنشین ترین بخش کتاب برای من بود. حقیقتا شخصا نامه نوشتن رو خیلی دوست دارم و تو همین دوره زمونه کاش نامه دادن به همدیگه هنوز رواج داشت.حیف.مهدی یزدانی خرم در جلد پشتی کتاب که توضیح مختصری در مورد کتاب داده انتهای نوشته اش مینویسه که :مجموعه ایست از جستارهای یک دختر درباره پدر یا یک پدر به روایت یک دختر و قطعا یک نویسنده درباره ی یک نویسنده دیگر....احساس میکنم این کتاب قراره ورود خانم اعطا به نویسندگی باشه.هر چند به عنوان کسی که مورد علاقه ترین نویسنده ام احمد محموده، کتاب رو معمولی دیدم و انتظار اثر ویژه تری داشتم ولی برای خانم اعطا آرزوی موفقیت در ادامه مسیر احتمالی نویسندگیشون میکنم.
پ. ن:  112 صفحه کتاب، 150 هزار تومان!!!!